„Wiem, że nic nie wiem” – To powiedział największy filozof w dziejach. Jego mądrość polegała na świadomości własnej niewiedzy i pokory. Justin Kruger i Davida Dunning z Uniwersytetu Cornella mogliby dodać, że Sokrates w pewnym sensie miał rację – on rzeczywiście myślał, że wie mało lub nic. Efekt Dunninga-Krugera wskazuje, jak trudno jest realnie ocenić, ile naprawdę wiemy czy potrafimy, a ile jeszcze nie wiemy i nie potrafimy. Wyniki badań Dunninga i Krugera pokazują, że osoby niewykwalifikowane w jakiejś dziedzinie mają tendencję do przeceniania swoich umiejętności w tej dziedzinie, a osoby wysoko wykwalifikowane mają tendencję do zaniżania umiejętności. To zjawisko burzy mit, że uczący się są w stanie dokładnie określić, ile wiedzą. Ze słów mędrców tego świata bije pokora do wiedzy. Na przykład Isaac Newton powiedział, że to „Co my wiemy, to tylko kropelka. Czego nie wiemy, to cały ocean”. Kto z nas nie chciałby mieć tej kropelki wiedzy i oceanu niewiedzy Newtona? Z kolei Konfucjusz uważa, że „Wiedzieć, że się wie, co się wie i wiedzieć, że się nie wie, czego się nie wie – oto prawdziwa wiedza”. A na koniec, jeśli ktoś uważa, że w tym tekście było za dużo cytatów, to już naprawdę ostatni – tym razem anonimowy: „Aforyzmem może się najeść tylko nasycony wiedzą”. Czy mowa o nas? Najbezpieczniej powiedzieć: nie wiem.